Uw eten is bedacht

Beste mensen, vandaag gaan we het hebben over: de visstick. U kent hem ongetwijfeld. Het rechthoekige, oranjeachtige, gepaneerde visstaafje. Aan die zogenaamde kapitein die ze aanprijst op uw beeldscherm zal ik geen woord vuil maken, dat beloof ik u.

De visstick is voor mij het ultieme voorbeeld van 'fooddesign'. Werkelijk niets is natuurlijk aan het ding. Volledig ontworpen. En het briljante is: wij herkennen het allemaal als voedsel.

Over werkelijk alles is nagedacht. Het formaat en gewicht bijvoorbeeld. Alle staafjes zijn even groot en even zwaar. Makkelijk met delen: iedereen krijgt evenveel (scheelt een hoop gejengel aan de dis). En de vorm. In de natuur komen geen rechthoeken voor. Maar verdomd, zo passen ze wel mooi in een rechthoekig doosje. En die rechthoekige doosjes kun je weer netjes en efficient op elkaar stapelen. Dat is prettig voor het transport. En dat paneerlaagje? Ook bedacht. Onze smaakbeleving wordt namelijk beter wanneer ons voedsel verschillende consistenties bevat. Dus zo'n zacht visje knapt helemaal op van zo'n krokant laagje.

Voelt u zich nu een beetje bedonderd? Ik niet. Ik vind het fascinerend. Voor mijn afstuderen ben ik op zoek naar extreme vormen van fooddesign. Hoe ver kun je gaan in het ontwerpen van voedsel? Blijkbaar hoeft het niet op iets natuurlijks te lijken, wil het door ons geaccepteerd worden. Als er maar op de verpakking staat wat het is ('Dit is VIS mensen! Gewoon opeten.') dan vinden we dat blijkbaar voldoende.
Misschien ziet ons eten er straks wel zo uit: